ماه رسول خدا. محمد تقی سروی

ماه شعبان در زمره شريف ترين ايام سال قرار دارد و به انجام اعمال مختلف در اين ماه بسيار سفارش شده است تا ضمن زدودن آلودگي ها از روح و جسم، انسان با فراغ بال و تزکيه نفس به ماه ميهماني خدا وارد شود.
بنا بر آنچه در شماري از متون روايي وارد شده، پيامبر اکرم (ص) در يکي از سالها، به هنگام آغاز اين ماه خطبهاي خواندند و مردم را نسبت به شرافت اين ماه آگاه فرمودند.
در بحارالانوار قسمتهايي از اين خطبه چنين آمده است:
«... شعبان ماه شريفي است و آن ماه من است. حاملان عرش آن را بزرگ ميشمارند و حق آن را ميشناسند. آن ماهي است که در آن همچون ماه رمضان، روزي بندگان زياد ميگردد و در آن بهشت آذين بسته ميشود و اين ماه را شعبان ناميدهاند زيرا در آن ارزاق مومنان تقسيم ميشود و آن ماهي است که عمل در آن چند برابر ميشود و کار نيکو هفتاد برابر ثمره ميدهد».
بنا بر آنچه در حديثي ديگر که در وسايل الشيعه به آن اشاره شده ، ماه شعبان ، ماهي است که:«در هر پنجشنبه آن ، آسمانها زينت بسته ميشود، و فرشتگان به دعا ميپردازند که پروردگارا! آنکس را که در اين ايام روزه بدارد، ببخشاي، و دعايش را اجابت فرماي. پس هر کس که در روز اول شعبان دو رکعت نماز گذارد و در هر رکعت آن يکمرتبه سوره حمد و يکصد مرتبه سوره توحيد را بخواند و بعد از نماز نيز يکصد مرتبه صلوات بفرستد، خداوند تمامي حاجتهاي ديني و دنيايي او را اجابت ميفرمايد».
اما در ميان روزها و شبهاي ماه شعبان، شب نيمه اين ماه مصادف با ولادت حضرت مهدي (عج) از شرافت ويژه اي برخوردار است.
در بحارالانوار در مورد اهميت اين شب از زبان پيامبر اکرم (ص) اينگونه روايت شده است: من شب نيمه شعبان، خوابيده بودم که جبرائيل به نزدم آمد و گفت: اي محمد! آيا در اين شب ميخوابي؟
گفتم: اي جبرائيل! مگر اين شب چه شبي است؟
جبرائيل گفت: اين شب، شب نيمه شعبان است. اي محمد برخيز!. پس مرا از بستر خواب بلند نمود و آنگاه مرا به بقيع برد و گفت: سرت را بلند کن و به آسمان بنگر. اين شبي است که در آن درهاي آسمان و در رحمت الهي و رضايت او گشوده ميگردد... اي محمد! هر کس اين شب را تا صبح به تکبير، تسبيح، دعا، نماز، قرائت قرآن، انجام مستحبات و استغفار بگذراند، بهشت منزل و آرامشگاه او خواهد بود.
همچنين در حديثي ديگر که در وسايلالشيعه، بحارالانوار و مصباح المتهجد اشاره شده در خصوص فضيلت ماه شعبان آمده است:«خداوند به ذات مقدس خود سوگند خورده است که هر کس را در اين ماه به او پناه برده و از او درخواست کند، از رحمت خود محروم ننمايد».
همچنين بنابر روايت «کميل» يار وفادار اميرالمومنين(ع)، در جلسهاي يکي از ياران حضرت از ايشان درباره اين آيه شريفه سوره دخان «فيها يفرق کل أمر حکيم» سوال کرد، ايشان نيز در تفسير شب قدر که امور آدميان در آن مقدر ميشود به بيان اهميت شب نيمه شعبان پرداختند و به خصوص برخواندن دعاي حضرت خضر(ع) در اين شب تاکيد کردند.
پس از اتمام جلسه و آنگاه که کميل به منزل خود بازگشت، باز به نزد حضرت مراجعه کرد تا دعاي خضر را از ايشان فرا گيرد. حضرت نيز نخست او را امر به نوشتن کردند و آنگاه دعاي معروف کميل را براي او خواندند، و سرانجام او را به خواندن اين دعا در شب نيمه شعبان سفارش فرمودند.
در فضيلت و اعمال ماه شعبان از امام جعفر صادق (ع) روايت است که چون ماه شعبان داخل مى شد حضرت امام زين العابدين (ع) اصحاب خود را جمع مى کرد و مى فرمود: اى گروه اصحاب من مى دانيد اين چه ماهى است اين ماه شعبان است و حضرت رسول (ص) مى فرمود شعبان ماه من است پس روزه بداريد در اين ماه براى محبت پيغمبر خود و براى تقرب به سوى پروردگار خود بحق آن خدايى که جان على بن الحسين به دست قدرت اوست سوگند ياد مى کنم که از پدرم حسين بن على (ع) شنيدم که فرمود شنيدم از اميرالمو منين (ع) که هر که روزه دارد شعبان را براى محبت پيغمبر خدا و تقرب بسوى خدا دوست دارد خدا او را و نزديک گرداند او را به کرامت خود در روز قيامت و بهشت را براى او واجب گرداند.
